ถ้ากินยาไปแล้ว 2 ปี ไม่สามารถหยุดยาได้ จะทำอย่างไร?
คำตอบ ก็มีให้เลือก 2 ประการคือ เลือกจะกินยาต่อไป ก็ไม่เสียหายอะไร
โดยเฉพาะเมื่อผู้ป่วยสามารถควบคุมอาการของธัยรอยด์เป็นพิษได้ ในขนาดยาต่ำ ๆ
ก็ไม่มีผลข้างเคียงอะไรที่ร้ายแรง นอกจากนี้ ผู้ที่กินยาต้านธัยรอยด์นานขึ้น
ก็มีโอกาสที่โรคจะสงบเองมากขึ้นไปด้วย (ยืนยันแล้วจากการศึกษาในต่างประเทศ
ยิ่งกินยานาน ยิ่งทำให้โรคสงบได้มากและนาน)

หรือเลือกอย่างที่สอง คือ เลือกจะทำลายต่อมธัยรอยด์ ด้วยการกินสารไอโอดีนกัมมันตรังสี
ซึ่งมีความปลอดภัยมาก ผลของรังสีต่อร่างกายนั้นน้อยมาก เนื่องจากไอโอดีนรังสี
จะถูกต่อมธัยรอยด์จับไปจนเกือบหมด ส่วนที่เหลือร่างกายได้รับรังสี
เทียบเท่ากับการถ่ายภาพรังสีเพียง 4-5 ฟิล์ม เท่านั้น ซึ่งปลอดภัยมาก
ข้อดีคือ
ผู้ป่วยจะหายจากธัยรอยด์เป็นพิษได้ง่ายกว่า และหายสนิทได้ (หรือถ้ากินแล้วไม่พอ
คืออาการยังไม่หายสนิท ก็กินเพิ่มได้ด้วย)
ข้อเสียคือ
ผู้ที่กินไปแล้วจะมีโอกาสเกิดต่อมธัยรอยด์ทำงานน้อยกว่าปกติ (hypothyroidism) ได้
เพราะเนื้อต่อมถูกทำลายไปมากกว่าที่คำนวณได้ (ซึ่งการคำนวณเป็นการประมาณคร่าว ๆ
ต่อมของแต่ละคนมีการทำงานมากน้อยต่างกัน) จำเป็นต้องกินธัยรอยด์ฮอร์โมน
เสริมเข้าไปแทน ซึ่งก็กินง่ายกว่าการกินยาต้านธัยรอยด์ คือเฉลี่ย วันละ 1-2
เม็ดเท่านั้น การกินก็ง่าย แพทย์จะคำนวณปริมาณสารรังสี จากขนาดต่อม
การทำงานของต่อม กินแล้วกลับบ้านได้ หมอจะนัดมาตรวจอีกที
แต่วิธีนี้มีแต่ในรพ.ใหญ่ ๆ เช่น ศิริราช, จุฬา, รามา,... เท่านั้น

สรุป
แล้วแต่ความชอบ และดุลยพินิจของแพทย์และผู้ป่วยร่วมกัน
ถ้าต่อมโตมากกินยาต้องในขนาดสูง ลดยาลำบาก ก็กินน้ำแร่ดีกว่า
แต่ถ้าสามารถควบคุมอาการและเหลือการกินยาวันละ 1-2 เม็ด ก็ไม่ต่างกัน
เพราะการกินน้ำแร่ ในที่สุดก็ต้องกินฮอร์โมนวันละ 1-2 เม็ดเหมือนกัน
 
โดย นพ.มานพ  พิทักษ์ภากร  อายุรแพทย์